Polskie poznawanie świata

Marea

Zobacz także Starożytny Egipt - życie codzienne

Marea

Dokumentacja fotograficzna pozostałości bazyliki (źródło: Archiwum Muzeum Archeologicznego w Krakowie, zdjęcie dostępne na stronie internetowej http://www.ma.krakow.pl/badania_terenowe/2009)

Ruiny dużego miasta, położone nad jeziorem Maryut (staroż. Mareotis), w odległości 45 km od Aleksandrii od dawna wzbudzały zainteresowanie badaczy.

 

Jest to okazałe portowe miasto, zaopatrzone w cztery potężne mola (najdłuższe miało około 120 m długości), zbudowane do cumowania statków, ale tworzące jednocześnie baseny portowe do ochrony przed wiatrem i falami. Długą i bogatą historię tego miejsca można odtworzyć na podstawie starożytnych źródeł, poczynając od świadectwa Herodota (II, 30, 2), który umieszcza tam garnizon wojskowy broniący granicy z Libią. Jezioro w okresie ptolemejskim i rzymskim było ważnym szlakiem komunikacyjnym, którym transportowano towary z głębi lądu, a następnie do Aleksandrii, skąd wysyłano je do krajów śródziemnomorskich. Region Mareotis, obfitujący w niezwykle żyzne ziemie, słynął z uprawy winnej latorośli, oliwek oraz sadów. Starożytni pisarze określają wino wysyłane do Rzymu z tych terenów jako przedniej jakości.

W tym właśnie miejscu w 2000 roku rozpoczęła swoje prace polska ekspedycja archeologiczna zorganizowana przez Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego i Muzeum Archeologiczne w Krakowie. Kierownikami prac badawczych byli dr hab. Hanna Szymańska (do roku 2010), a obecnie mgr Krzysztof Babraj (pracujący w Muzeum Archeologicznym w Krakowie).

W trakcie badań wykopaliskowych odsłonięto wybrane fragmenty zabudowy miejskiej. Wymienić tu można budynek łaźni, z której w okresie bizantyjskim korzystali zarówno mężczyźni, jak i kobiety. W pobliżu natrafiono na szereg instalacji służących do pozyskiwania i ogrzewania wody. W późniejszych latach prace archeologiczne skoncentrowały się na pozostałościach kościoła i budynków towarzyszących. Kościół ten imponował swoją wielkością, jest to obecnie drugi co do wielkości kościół znaleziony w Egipcie. Większy od niego był tylko ten znajdujący się w Abu Mena, znanym w całym basenie Morza Śródziemnego jako centrum pielgrzymkowe. Źródła pisane jednak milczą na temat bazyliki w Marei. Zagadkę tę potęguje, rzadka jak na warunki egipskie konstrukcja kościoła z transeptem (tak zwaną nawą poprzeczną, prostopadłą do osi kościoła) na dodatek bardzo bogato zdobiona w czasach swojej świetności. Archeolodzy znajdują tam marmurowe kolumny z kapitelami korynckimi, elementy stiukowe, fragmenty ołtarza z krzyżami i wzorami roślinnymi pokrywającymi cancelli (balustrada wokół ołtarza) czy liczne tessery z mozaik, które zdobiły ściany i kopułę apsydy.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.