Polskie poznawanie świata

Ludy zamieszkujące obszar badań

Zobacz także Starożytny Egipt - III okres przejściowy

Ludy zamieszkujące obszar badań

Myśliwi z Niani witający uczestników wyprawy archeologicznej w 1968 r. – fot. W. Filipowiak

Strukturę etniczna rejonu pogranicza Gwinei i Mali tak opisuje dokładnie W. Filipowiak pisząc:

 

Ludy Mande (Mandingo) należące do grupy językowej zachodniochamickiej zamieszkiwały dorzecze rzeki Nigru-Bani i częściowo górnego Senegalu. Do najważniejszych, dotąd istniejących należą Malinke (Mandingo, Wangara), Bambara, licząc po milionie głów. Soninke lub zwane Sarakole (także Azer i Marka) zamieszkujące na pograniczu Sahary (obecnie Mauretanii i Mali) są silnie przemieszani z Fulbe, Berberami i Bambara, a liczebność ich wynosi 360 000 mieszkańców. Do liczebnych [liczniejszych – J. Ł.] należą Susu, czyli Soso (300 000), a mniejszych Bozo (nad Nigrem i rzeką Bani), Dialonke (Dzalonke) i Khasonke (Khassonke, Chasonke) zmieszani z Fulbejami. Łącznie grupa Mande liczy [stan na okres badań – J. Ł.] ponad 3 miliony ludności (T. Lewicki 1965, s.680-681). Z tej grupy trzy odegrały znaczna role polityczną: Soninke (Sarakole) jako twórcy państwa Ghana, Soso (Susu) - przejściowe państwo pod wodzą Samanguru Kante, Malinke (Mande) największe imperium średniowiecznego Sudanu.1

Niani leży w strefie klimatu sudańsko gwinejskiego z dwudzielnym podziałem roku gdzie pora deszczowa trwa pięć i pół miesiąca (od końca maja do października). Najcieplejszy miesiąc to kwiecień. Malinke to rolnicy.

Do głównych upraw (kopieniaczych) miejscowej ludności należą: proso, sorgo, fonio, yam i fasola. W hodowli największe znaczenie ma długorogie bydło rasy Mandingo. Myślistwo i rybołówstwo jest zajęciem okazjonalnym ludności.

Dominująca formą religii jest islam obrządku sunnickiego z elementami religii rodzimych. Wioski Malinke mają współcześnie charakter otwarty skupiający kilkanaście kilkunastobudynkowych zagród. Domy i spichlerze wznoszone są z niewypalanej gliny krytej stożkowym, trawiastym dachem.2

W trakcie badań archeologicznych nie prowadzono rozpoznania antropologicznego i tego typu badań miejscowej ludności.

 

1 W. Filipowiak, 1981, op.cit. s.22

2 Wiecej na ten temat zob. B. Szerniewicz, Z badań nad kulturą mieszkańców Niani (Ekspedycja polsko-gwinejska 1973 r”) w: „Materiały zachodniopomorskie”, t. XXII, Szczecin 1976, s.169-206

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.