Polskie poznawanie świata

Maria Ludwika Bernhard

Zobacz także Starożytny Egipt - III okres przejściowy

Maria Ludwika Bernhard

Urodziła się w 1908 roku w Łodzi. W roku 1930 ukończyła gimnazjum w Warszawie i rozpoczęła studia w zakresie historii sztuki i archeologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim. Była jedną z pierwszych studentek prof. Kazimierza Michałowskiego. A po skończonych studiach została asystentką w kierowanej przez niego Katedrze Archeologii Klasycznej.


W latach 1937-1938 dzięki stypendium uzyskanemu od rządu francuskiego studiowała w École Française d'Athènes, gdzie opracowywała stemple na amforach z wyspy Delos. Studia nad stemplami kontynuowała we Włoszech, gdzie udała się w roku 1938 na stypendium ufundowane przez Narodową Fundację Kultury. Równocześnie, pod kierunkiem prof. Michałowskiego, pracowała nad swoja rozprawą doktorską, aby w 1939 roku uzyskać tytuł doktora. W międzyczasie wzięła również udział w kierowanej przez Bernarda Bruyére’a a następnie prof. Michałowskiego misji archeologicznej w egipskim Edfu a po powrocie pomagała w organizowaniu Galerii Sztuki Starożytnej w Muzeum Narodowym w Warszawie, bazującej głównie na zabytkach pozyskanych w trakcie wykopalisk, w których uczestniczyła. W trakcie II wojny światowej organizowała tajne nauczanie, czynnie uczestniczyła również w ratowaniu narodowego dziedzictwa kultury, zarówno na Uniwersytecie Warszawskim jak i w Muzeum Narodowym. Po wojnie powróciła do nauczania na Uniwersytecie oraz do pracy w Muzeum Narodowym, gdzie do roku 1962 była kuratorem Galerii Sztuki Starożytnej. W 1954 roku rozpoczęła kierowanie Katedrą Archeologii Klasycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie powojennym organizowała i aktywnie uczestniczyła w akcji poszukiwania i sprowadzania do kraju zaginionych w trakcie wojny dzieł sztuki. W „teren”, czyli do pracy wykopaliskowej, powróciła w 1956 roku, kiedy to wspólnie z prof. Michałowskim wzięła udział w badaniach Myrmekionu, greckiej kolonii na Krymie. Dwa lata później podjęła się po raz pierwszy kierowania pracami wykopaliskowymi, również na Krymie, w Kalos Limen. W 1959 roku wraz z prof. Michałowskim rozpoczęła tworzenie Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej w Kairze. W 1967 kierowała polską misją badawczą w syryjskiej Palmyrze. Przez cały okres kariery naukowej jej głównym przedmiotem zainteresowania pozostawała sztuka grecka, głownie greckie malarstwo wazowe. Rezultatem tego zainteresowania było m.in. opublikowanie kolekcji waz greckich znajdujących się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie. Maria Ludwika Bernhard była autorką wielu publikacji naukowych i popularno-naukowych dotyczących sztuki greckiej. Pracą naukową zajmowała się niestrudzenie aż do śmierci w 1998 roku.

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.