Polskie poznawanie świata

Wprowadzenie

Zobacz także Badania ośrodka Krakowskiego

Wprowadzenie

Cywilizacja starożytnego Egiptu rozwijała się na terenie północnej Afryki przez ponad trzy tysiące lat. Położenie geograficzne sprawiło, że kraj, z jednej strony oddzielony był od sąsiadów morzem - od północy oraz pustynią - od wschodu i południa, z drugiej natomiast - leżał w miejscu gdzie przecinały się szlaki handlowe między Afryką a Bliskim Wschodem.


Rozwój kraju i życie starożytnych Egipcjan zależały w dużej mierze od Nilu i jego regularnych, corocznych wylewów, mających miejsce między lipcem a październikiem, a spowodowanych dużymi opadami deszczu w głębi afrykańskiego lądu. Już w V w. p.n.e. grecki historyk Herodot z Halikarnasu stwierdził, że „Egipt jest darem Nilu”. Regularne wylewy rzeki, przynoszące żyzny muł, podtrzymywane przez rozbudowane systemy irygacyjne, umożliwiły wprowadzenie osiadłego trybu życia, pozwalały na rozwój rolnictwa, przyczyniając się do powstania i rozkwitu w dolinie Nilu i jego delcie wielkiej cywilizacji.

Historia starożytnego Egiptu podzielona została na okresy, w ramach których ujęto XXXI dynastii władców. Okres Predynastyczny, Archaiczny, Stare Państwo, Średnie Państwo oraz Nowe Państwo to okresy świetności kraju nad Nilem – stabilizacji politycznej oraz rozwoju ekonomicznego i kulturalnego. Oddzielające je tzw. Okresy Przejściowe to czasy osłabienia i decentralizacji władzy państwowej.

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.