3.2 INSTRUMENT MUZYCZNY

nazwa: Bolon

pochodzenie: grupa etniczna Mandinge, Bamako, District de Bamako, państwo - Republika Mali

datacja: ok. 2010 r.

wymiary: 124 x 34 x 31 cm

surowiec: tykwa, drewno, skóra

Instrument trzystrunowy, wykonany z kulistej tykwy średnich rozmiarów, obciągniętej brązową skórą gazeli naprężoną przy pomocy sznurków i obręczy obciągniętej tkaniną. Sposób mocowania skóry jak przy bębnach. Mostek wykonany z płytek drewnianych, całość unieruchomiona sznurkiem. Membrana skórzana bez otworu, w ściance tykwy wycięty z boku okrągły otwór. Gryf wykonany z łukowato wygiętego kija drewnianego. Struny wykonane z rzemienia pozyskanego z grzbietu gazeli. W trakcie gry na instrumencie struny trąca się kciukiem, na instrumencie można również grać drewienkiem.

Bolon zaliczany jest instrumentów szarpanych, posiada kuliste pudło rezonansowe i łukowato wygięty gryf. Określany czasami bywa jako „bas harfa”, ze względu na rodzaj wydawanego dźwięku. Jest tradycyjnym instrumentem ludu Mandinke. W myśl tradycji ustnej grano na nim aby podnieść na duchu żołnierzy przed walką, używany przez myśliwych, towarzyszył także pracom polowym, w czasie ceremonii religijnych oraz uroczystych wjazdów władcy. Uważa się, że jest instrumentem starszym niż kamelengoni, donsongoni czy też bębny. Wedle informacji pozyskanych od sprzedawcy bolon ma dla Afrykanów nadal znaczenie magiczne mimo, że grywa współcześnie również w nietradycyjnym kontekście.

Instrument pozyskany w trakcie wyprawy etnologicznej „Ossendowski 2013”. Zakupiony w artisanie Adama Kone na targu w Bamako. 

Własność Muzeum Miejskiego w Żorach (MŻo/A/2185).
 

Źródło:

Diallo Mamadou –  La musique malienne, Bamako: Le Figuier, 2000.

Opracowali: Magdalena Bogdan, Lucjan Buchalik, Grzegorz Buchalik