Polskie poznawanie świata

Najstarsze opisy podróży w literaturze polskiej

Najstarsze opisy podróży w literaturze polskiej

Pierwszym znanym polskim itinerarium jest trzynastowieczny opis podrózy do Chin autorstwa Benedykta Polaka. Częściej w pamiątkach polskiego piśmiennictwa (oczywiście w języku łacińskim) itinerarium pojawia się dopierow II połowie XV wieku.

 

Filip Kallimach, dyplomata w służbie polskiego króla, nauczyciel synów Kazimierza Jagielończyka, w „Ad Fanniam Sventocham Carmen”, opisuje swą podróż na wybrzeże Morza Egejskiego, którą odbył około roku 1470. Po łacinie utwory takie tworzyli też m.in. Jan Dantyszek (De profectione Sigismundi I in Hungariam), Konrad Celtis, Jan Rybiński (Hodoeporicorum liber) oraz Maciej Kazimierz Sarbiewski (Iter Romanum). Autorem opisu podróży do Ziemi Świętej i opisu Jerozolimy jest bernardyn Anzelm Polak. Jego Terrae sanctae et urbis Hierusalem descriptio fratris Anzelmi ordinis Minorum de observantia, został wydany w 1517 roku w Krakowie. W języku polskim natomiast itineraria pisywali m.in. Jan Kochanowski (Jezda do Moskwy), Andrzej Zbylitowski (Droga do Szwecyjej) oraz Sebastian Fabian Klonowic (Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi).

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.