Michałowski Kazimierz (1901–1981), archeolog, egiptolog, historyk sztuki. Od 1933 roku był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, na którym założył ponadto katedrę archeologii śródziemnomorskiej. Przez wiele lat prowadził bezpośrednio badania archeologiczne w basenie Morza Śródziemnego lub kierował nimi, kształcił przy tym wielu naukowców. Po nawiązaniu kontaktów z Francuskim Instytutem Archeologii Orientalnej w Kairze kierował w latach 1936–1939 polsko-francuskimi wykopaliskami w Edfu (Idfu) w południowo-wschodnim Egipcie, podczas których odsłonięto m.in. cmentarzysko z okresu Starego Państwa. Po wojnie objął stanowisko wicedyrektora Muzeum Narodowego w Warszawie w 1945 roku i nadal prowadził katedrę archeologii śródziemnomorskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Był też w latach 1945–1947 dziekanem, a w latach 1947–1948 prorektorem uniwersytetu. W 1953 roku został członkiem PAN. W latach 1956–1959 kierował wraz z Wiktorem F. Gajdukiewiczem polsko-radziecką ekspedycją archeologiczną do Mirmeki – kolonii greckiej na wschodnim wybrzeżu Krymu. Prawie równocześnie, w 1957 roku, archeolodzy polscy pod kierunkiem Michałowskiego podjęli systematyczne prace wykopaliskowe w Tell Atrib, starożytnym mieście Athribis w delcie Nilu, w pobliżu Kairu. Od 1958 roku kierował pracami w słynnej Palmirze na Pustyni Syryjskiej. W 1959 roku założył w Kairze działającą do dnia dzisiejszego Polską Stację Archeologii Śródziemnomorskiej. W roku 1961 rozpoczął wykopaliska na terenie Nubii w północnym Sudanie – w Faras, starożytnym Pachoras – gdzie do 1964 roku odkopano doskonale zachowaną katedrę wczesnochrześcijańską z VIII–XIII wieku z licznymi freskami oraz pałac biskupi. Z innych prac kierowanych przez Michałowskiego wymienić warto także wykopaliska w Dongoli w północnej Nubii, prowadzone od 1964 roku, oraz w miejscowości Nea Pafos na Cyprze, podjęte w 1965 roku. Był członkiem licznych zagranicznych akademii nauk oraz towarzystw naukowych. Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji w organizacjach międzynarodowych, w tym przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Ekspertów do spraw Ratowania Skalnych Świątyń Abu Simbel w latach 1961–1971, konsultanta UNESCO do spraw Mohendżo-Daro w 1969 roku oraz prezesa Międzynarodowego Towarzystwa Nubiologicznego. Wśród wielu nagród i odznaczeń posiadał doktoraty honoris causa uniwersytetów w Cambridge i Strasburgu.