Polskie poznawanie świata

Misje a opieka zdrowotna

Zobacz także Liga morska i kolonialna

Misje a opieka zdrowotna

Pocztówka: Msza za chorych w Afryce.

„Uzdrawiajcie chorych” (Mt 10,8) – prośba skierowana do uczniów przez Chrystusa od samego początku przyjmowała formę pomocy chorym i opieki nad nimi. Z czasem dzieła miłosierdzia świadczone przez Kościół wyspecjalizowały się w pomocy chorym do tego stopnia, że zaczęto tworzyć szpitale.


W XIII w. pracy wśród chorych poświęcały się m.in. beginki i begardzi – bractwa kobiet i mężczyzn, które z pobudek religijnych pracowały także w szpitalach, a z czasem utworzyły w średniowiecznej Europie wyspecjalizowane stowarzyszenia. W XIV w. poświęcały się już głównie pracy w szpitalach. W czasach nowożytnych ta praktyka Kościoła w Europie przeniosła się wraz z misjami na inne kontynenty. Działalność na rzecz chorych przez rozwijanie opieki zdrowotnej, sieci przychodni i szpitali, jest zwykle mało zauważalna w kontekście innych wyzwań, stojących przed pracą misyjną. Pozostaje ona często domeną sióstr zakonnych. O jej rozmiarze świadczą jednak dane statystyczne, które nie uwzględniają pomocy świadczonej przez siostry-pielęgniarki podczas licznych objazdów, czasowych pobytów lekarzy-specjalistów w ośrodkach misyjnych, aptek i dystrybucji leków po wioskach, wyszukiwania oraz transportu chorych do szpitali i przychodni, propagowania higieny i sprawdzonych, miejscowych metod leczenia, jak również dowartościowania ludzi chorych i opieki duchowej nad nimi.

Obecnie w świecie Kościół prowadzi: ponad 5 000 szpitali, z tego w Ameryce 1.495 i Afryce 1.167 ; ponad 16 000 przychodni, przy czym najwięcej w Afryce (5.252), Ameryce (4.751) i Azji (3.558) ; 611 leprozoriów, głównie w Azji (328) i Afryce (201); ponad 15 000 domów dla chwonicznie chorych, osób starszych itp. ; prawie 10 000 sierocinców.

Pierwszy szpital w Afryce, do budowy i do prowadzenia którego w znacznym stopniu przyczynili się polscy misjonarze i misjonarki, powstał w misji Mariannhill (RPA) w 1927 r. W tej misji także polscy bracia i siostry zakonne licznie odwiedzali chorych, niosąc im pomoc medyczną, a także zajmowali się uświadamianiem miejscowej ludności w zakresie higieny.

Dużym przedsięwzięciem i osiągnięciem sióstr służebniczek starowiejskich było otwarcie w 1963 r. szpitala Sacred Heart Hospital w Katondwe, w  Zambii. Szpital składał się z dwóch oddziałów, żeńskiego i męskiego, i początkowo posiadał 20 łóżek, salkę położniczą, salę operacyjną, przychodnię dla dochodzących, aptekę i pokój dla lekarza. Z biegiem lat szpital był rozbudowywany i otrzymał nowe pomieszczenia. Po rozbudowie liczba łóżek wzrosła z 20 do ponad 100. Rozbudowano także przychodnię, która przyjmuje każdego dnia ponad 50 chorych. Znanym i cenionym w tym kraju jest szpital św. Łukasza w Mpanshya, prowadzony przez polskie siostry boromeuszki. Szpital ma 205 łóżek i zajmuje się chorymi na AIDS. Obok szpitala funkcjonuje także przychodnia lekarska oraz hospicjum z 10 łóżkami.

Przykładem ofiarnej pracy misjonarek świeckich jest z pewnością zaangażowanie Wandy Błeńskiej, lekarki z Poznania, która w 1950 r. wyjechała do pracy w Ugandzie jako lekarka misjonarka. Leczeniu trędowatych poświęciła 43 lata swojego życia, przede wszystkim w leprozorium w Bulubie. Szkoliła także miejscową kadrę medyczną. W pracy w Ugandzie wspomagało ją wielu innych świeckich misjonarzy i misjonarek.

W placówkach prowadzonych przez polskich misjonarzy i misjonarki w Afryce obecnie istnieje ponad 20 większych szpitali, ok. 30 mniejszych oraz 100 przychodni lekarskich. 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.