Polskie poznawanie świata

9.3 NAKRYCIE GŁOWY NOTABLA

9.3 NAKRYCIE GŁOWY NOTABLA

nazwa: Gat

pochodzenie: grupa etniczna Koreańczycy, Seul, państwo –  Republika Korei

datacja: początek XX w.

wymiary: śr. max 31,5 cm, wys. 13 cm

surowiec: końskie włosie

Dawniej nakrycia głowy należały do bardzo charakterystycznych elementów stroju dodatkowo określających pozycję społeczną właściciela, osoby noszącej. Wieśniacy samodzielnie wykonywali nakrycia głowy na własny użytek, bogatsi natomiast nabywali je w wyspecjalizowanych sklepach, nazywanych mojajeon. Ponadto, w zależności od oferowanego rodzaju nakryć głowy, nosiły one różne nazwy. Sklepy, które sprzedawały tradycyjne kapelusze z końskiego włosia, nazywały się heukripjeon. Inne, w których oferowano białe kapelusze z konopi noszone na pogrzebach, nazywano baekripjeon. Miejsca, w których można było zakupić manggeon, czyli tradycyjne czarne chusty noszone pod kapeluszami, nazywano adekwatnie manggeonjeon. Natomiast te, w których handlowano kapeluszami z futer, nazywały się  jeonripjeon. Z kolei choripjeon to rodzaj sklepu, w oferowano kapelusze słomkowe noszone przez młodych mężczyzn po ceremonii dojrzewania.

Wacław Sieroszewski wielokrotnie wspomina o nakryciach głowy oraz roli, jaką odgrywały w tradycyjnej kulturze Korei. Pisarz niejednokrotnie wzmiankuje o bambusowych nakryciach głowy noszonych przez wieśniaków czy też czarnych kapeluszach z końskiego włosia:

„Widziałem też nieraz przy wjeździe i wyjeździe ze wsi słupy wysokości wzrostu człowieka i wyżej z końcami wyrzeźbionymi w kształcie twarzy ludzkich, umalowanych czerwono, biało, czarno i często przyodzianych nawet w korejskie kapelusze”.

„My słudzy pokorni od 500 lat trudnimy się z rzezią zwierząt, co jest naszym zarobkiem. (…) pracowaliśmy dla rządu bezpłatnie i chętnie a jednak obchodzono się z nami jak z najniższą klasą z siedmiu pogardzonych i kiedy tym siedmiu dozwolono nosić szerokie rękawy, kapelusz i mangon (mycka włosiana na głowę), nam to wzbronione.”

„Prawo z 1894 roku zniosło niewolnictwo, zniszczyło przywileje szlachty i urzędników, wprowadziło równość wszystkich wobec prawa, ale (…) zdaje się, że lud prosty z darowanych mu swobodą zachował jedynie prawo noszenia kapeluszy mango oraz szerokich rękawów poza tym urzędnicy i szlachta postępują jak dawniej”.

Obiekt pozyskano w trakcie wyjazdu studyjnego „Sieroszewski 2015”, zakupiony w antykwariacie Gold House w Insadong (Seulu).

 

Własność Muzeum Miejskiego w Żorach (MŻo/Az/23).

 

Źródła:

b.a. – National Folk Museum of Korea, Seul: The National Folk Museum of Korea, 2009.

Sieroszewski Wacław – Korea. Klucz Dalekiego Wschodu, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1960.

Opracował: Lucjan Buchalik.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.