Polskie poznawanie świata

9.9 MISECZKA Z PRZYKRYWKĄ

9.9 MISECZKA Z PRZYKRYWKĄ

nazwa: Babzubal

pochodzenie: grupa etniczna Koreańczycy, Seul, państwo - Republika Korei

datacja: poł. XX w.

wymiary: 6,4 x 10,4 cm

surowiec: mosiądz

Ryż będący podstawą kuchni koreańskiej podawany jest w mosiężnych zamykanych pojemnikach. Potrawy przygotowywane są w kuchni, natomiast gotowe dania – zanim zostaną podane do stołu na przenośnych stoliczkach – odstawiane są do chanbang, małej przestrzeni umiejscowionej obok kuchni. Tam też przechowywano zastawę, przyrządy kuchenne, stoliki oraz skrzynie z ryżem. Niekiedy w chanbang przygotowywano także proste potrawy.

Tradycyjnie ryż uprawiano wokół wiosek na zalanych wodą polach, co było podstawowym zajęciem koreańskich chłopów. W monografii autorstwa Wacława Sieroszewskiego możemy znaleźć wzmiankę o chłopie uprawiającym ryż: „czas obecny (tj. połowa czerwca) jest porą przesadzania ryżu; w tym celu opuszcza on (chłop) dom o wschodzie słońca i pracuje ciężko do zmroku, stojąc przez cały dzień bosy i nagi w wodzie, z boleśnie zgiętymi plecami, oblepiając mułem kępki ryżu w błotnistym szlamie. W ciągu dnia pomaga mu w tej robocie żona i synowa.” Uprawy ryżowe wymagały nieustannej pielęgnacji, m.in. usuwania chwastów zwanych gimmaegi, co było bardzo wyczerpującym fizycznie zajęciem. Do plewienia używano kopaczek, które były ważnym i – ze względu na duże wygięte ostrze – dość charakterystycznym narzędziem. Po trzecim dniu wyrywania chwastów rolnicy brali sobie dzień wolny, który przeznaczali zwykle na relaks, jedzenie oraz picie. Było to tzw. obmywanie kopaczek. Pracującym na polu podawano saecham – lekką strawę, której tradycja podawania kontynuowana jest po dzień dzisiejszy. Oczywiście przy posiłku nie obeszło się bez makgeolli, czyli mlecznego, wina ryżowego.

W czasach kiedy Sieroszewski odwiedzał Koreę, nie była ona krajem wolnym od głodu. Dlatego oprócz ryżu wieśniacy poszukiwali także innych jadalnych roślin. Wiosna była okresem, kiedy dzikie zioła, takie jak bylica, nengi (rośliny podobne do tasznika pospolitego) i czosnek, były znajdowane w górach oraz okolicach wiosek. Pomijając ich dobry smak, należy pamiętać, że były one przede wszystkim znaczącym elementem diety rolników i ich rodzin, szczególnie w okresie, kiedy niezwykle trudno było znaleźć jakiekolwiek pożywienie. Szczególnie dotyczyło to okresu wiosennego, ponieważ w tym czasie w spichlerzach nie było już zboża zebranego zimą, a te, które znajdowały się na polach, jeszcze nie dojrzały. W najgorszym wypadku ludzie musieli żywić się korzeniami ziół oraz korami drzew. Rząd każdorazowo starał się pomóc myśląc nad strategiami walki z głodem.

Eksponat został pozyskany podczas wyjazdu studyjnego „Sieroszewski 2015”, zakupiony w antykwariacie Gold House w Insadong (Seul).

 

Własność Muzeum Miejskiego w Żorach (MŻo/Az/73/a-b).

 

Źródła:

b.a. – National Folk Museum of Korea, Seul: The National Folk Museum of Korea, 2009.

Sieroszewski Wacław – Korea. Klucz Dalekiego Wschodu, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1960.

 

Opracował: Lucjan Buchalik.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.