Polskie poznawanie świata

Ludność prahistoryczna

Zobacz także Starożytny Egipt - III okres przejściowy

Ludność prahistoryczna

Gebel Ramlah, Pustynia Zachodnia w Egipcie. Szkielet z późno neolitycznego cmentarzyska z licznymi darami grobowymi (zdjęcie udostępnione przez prof. Michała Kobusiewicza)

W prahistorii klimat północno-wschodniej Afryki był o wiele łagodniejszy. Obszary, które obecnie stanowią pustynię w przeszłości były nawiedzane przez deszcze. Pozostałością po tym są wyżłobione w pustyniach koryta sezonowych rzek (wadi) i jezior (playa).

 

Spotyka się na pustyni kości zwierząt, które nie miałyby szans na przeżycie w obecnym, niezwykle suchym środowisku. Ludność prahistoryczna mogła prowadzić bardziej nomadyczny tryb życia. Przemierzali oni niekończące się tereny sawannowe, aby dotrzeć do obszarów występowania zwierzyny łownej, źródeł wody, do miejsc ważnych ze względu na wierzenia lub tradycje. Ludność ta nie pozostawiła po sobie źródeł pisanych, więc niezmiernie trudno mówić o ich religiach czy zwyczajach. Badania archeologiczne wskazują, iż świat wierzeń był wtedy niezwykle bogaty, świadczyć o tym może chociażby różnorodność rysunków naskalne przedstawiające często trudne do wytłumaczenia sceny lub abstrakcyjne symbole.

Jedna z hipotez zakłada, że postępujące pustynnienie poniekąd zmusiło prahistorycznych ludzi, aby skoncentrowali się w miejscach, gdzie dostępna była świeża woda. Coraz więcej mieszkańców północno-wschodniej Afryki zaczęła osiedlać się w dolinach rzek i w powstających oazach. Aby utrzymać przy życiu rosnącą liczbę ludzi, rozpoczęto eksperymenty z wytwarzaniem żywności. Zaczęto hodować zwierzęta, a rośliny uprawiać. Groby z tego okresu wykazują duże zróżnicowanie w wyposażeniu. Obok pochówków nie posiadających żadnych darów pojawiały się także takie gdzie wyposażenie składało się z różnorodnych przedmiotów, zarówno ozdób, jak i wyrobów codziennego użytku. Niekiedy pojawiały się przedmioty, które obecnie wiąże się z symboliką władzy.

Według niektórych badaczy, groby wyposażone w takie przedmioty mogły być pochówkami przywódców, wodzów lub osób mających powiązanie z władzą. Dla przykładu za takie przedmioty uważa się buławy kamienne odkryte w grobach w Kadero. Wydaje się, że chęć ciągłego zwiększania wydajności doprowadziła do powstania zalążków struktur rządzących rozciągających się na obszary wcześniej niespotykane. Zaczęły rodzić się struktury polityczne wychodzące poza obręb jednego plemienia lub niewielkich obszarów. W ten sposób m.in. mogły powstać pierwsze dynastie faraonów Egiptu.

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.