Polskie poznawanie świata

Słowem wstępu

Słowem wstępu

Literacki opis przeżyć i spostrzeżeń podróżnika. Pod tą suchą, lakoniczną wręcz encyklopedyczną definicją, kryją się często bardzo różne formy.

 

Opisy podróży przez wiele wieków stanowiły dla wykształconych europejczyków jedyne źródło wiedzy o bliższych i dalszych krainach. Początkowo korzystali z nich głównie królowie, książęta i ich wodzowie – politycy i generalicja tamtych czasów. Chorografie, bo tak nazywamy szczegółowe opisy geograficzne krain powstawały zresztą często na ich zlecenie, wyniki podróżniczych dokonań często przez lata leżały w tajnych królewskich kancelariach, zaś ciekawskich podróżników zbyt ostentacyjnie zapisujących swe spostrzeżenia czekać mógł los dzisiejszych szpiegów. Dopiero w dobie nowożytnej, z jednej strony możliwość druku ułatwiła szerszy dostęp do przekazywanych informacji, z drugiej zaś poszerzył się także krąg potencjalnych odbiorców tej wiedzy. W XVI wieku pojawia się nowy typ podróżnika – turysta, zwiedzający świat dla samego poznania, nie zaś dla celów politycznych, czy biznesowych. Szczegółowe opisy geograficzne, wojskowe, polityczne poszczególnych krain oczywiście powstają dalej, ale to nie one wyznaczają trendy rozwoju tego literackiego gatunku. Coraz większe znaczenie zdobywają osobiste refleksje autora na temat opisywanego świata i mieszkających w dalekich stronach ludzi.

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.