Polskie poznawanie świata

Obliczanie długości obarczone dużym błędem

Obliczanie długości obarczone dużym błędem

Brak dokładnego określenia długości geograficznej, która liczona była z dużym błędem uniemożliwiało dokładne ustalenie położenia statku.

 

Tak mało precyzyjne pomiary często były przyczyną katastrof morskich, statki płynąc błędnym kursem wchodziły na skały, podwodne rafy, mielizny czy piaszczyste łachy. Największą katastrofą tamtych czasów było zatonięcie w 1707 roku wracającej z Gibraltaru do Anglii całej eskadry brytyjskich okrętów liniowych wraz z dwoma tysiącami marynarzy na pokładzie i admirałem sir Cloudesleyem Shovellem.

Po katastrofie powołano komisję morską „Board of Longitude”, która zajęła się rozwiązaniem problemu dokładnego określenia długości. Wyznaczona została nagroda w wysokości 20 000 funtów za zbudowanie przyrządu uzyskującego dokładność pomiaru do 30 mil morskich. Jednym z wielu, który podjął się budowy takiego przyrządu, był cieśla John Harrison, wraz z bratem w 1726 wykonał model pierwszego chronometru morskiego.

Prace nad udoskonaleniem trwały bardzo długo i dopiero po trzydziestu trzech latach zakończyły się sukcesem, mimo znacznych rozmiarów i wadze dochodzącej do 30 kg, chronometr spełniał wymogi i założenia komisji morskiej. Po zakończeniu badań nad poprawnością działania przyrządu, został przyjęty na wyposażenie statków i okrętów jako pomoc nawigacyjna służąca do pomiarów długości geograficznej, jednocześnie wypłacono nagrodę Harrisonowi w 1773 roku- tuż przed jego śmiercią.  

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.