Najstarsze mapy
Powstanie pierwszych map jest trudne do ustalenia, prawdopodobnie pojawiły się zanim człowiek nauczył się pisać. Pierwsze prymitywne rysunki najbliższej okolicy umieszczane były na kościach, kamieniach i drzewie.
Najstarsze znane mapy z 3800 roku p.n.e. pochodzą z Iraku wykonane na glinianej tabliczce pokazują północną Mezopotamię i rzekę Eufrat. Egipskie, malowane były na papirusach już w XII wieku p.n.e. Natomiast w Babilonie w VI wieku p.n.e. wykonana została mapa na wypalonej płytce glinianej pokazująca całą Ziemię i ocean w formie okręgu, który symbolizuje ocean, a w jego centrum zaznaczono cały ówcześnie znany świat - Babilonię, Asyrię, Urartu i Suzę. Pierwszą znaną i udokumentowaną wyprawą, gdzie wykorzystywane były mapy jest wyprawa Hannona w 500 roku p.n.e. i Fenicjan dookoła Afryki zachodniej. W Grecji za najstarszą mapę uważa się sporządzoną w 550 roku p.n.e. kolistą mapę świata Anaksymandera z Miletu. Obejmowała całe Morze Śródziemne i Morze Czarne.
Mapami w trakcie rejsu do Brytanii i Norwegii w 330 roku p.n.e. posługiwał się także inny słynny podróżnik - Pyteasz z Massalii.
Oprócz map sporządzanych na płytkach glinianych, na obszarze Mikronezji żeglarze posługiwali się „mapami nawigacyjnymi” wykonanymi z patyków. Sieć patyczków była wiązana ze sobą, a w miejscu połączeń umieszczano muszelkę. Oznaczała ona wyspę, a długość patyczka odległość między nimi, natomiast kąt między patyczkami wyznaczał kurs z wyspy na wyspę.
Zarówno pierwsze mapy z czasów neolitu jak i późniejsze starożytne z najsłynniejszą mapą Ptolemeusza, oprócz funkcji praktycznej spełniały także funkcję ozdobno - artystyczną, były pięknie graficznie zdobione, na mapach pełno było kolorowych ilustracji, ozdobnych marginesów i fantazyjnej czcionki. Wszystkie te obrazy były w większości wyobrażeniami o dalszych i bliższych krainach, zjawiskach pogodowych, przyrodzie i zwierzętach niż faktyczną wiedzą. Także podróżnicy arabscy i chińscy tworzyli pierwsze mapy odkrywanych obszarów. Ponieważ nie znano wtedy jeszcze pojęcia południków i równoleżników posługiwali się pierwotną wersją róży wiatrów.
