Polskie poznawanie świata

Założenia i realizacja programu emigracyjno-kolonialnego

Zobacz także Liga morska i kolonialna

Założenia i realizacja programu emigracyjno-kolonialnego

 

1. Powstanie Związku Pionierów Kolonialnych (1928) – sekcji LMiR.  Główne tezy programowe sekcji to:

- Promowanie idei możliwości przyznania Polsce po I wojnie światowej poniemieckich obszarów pozaeuropejskich.

- Opracowanie programu polskiej polityki emigracyjnej.

- Rozpoczęcie bezpośredniej akcji osadniczej w obszarach pozaeuropejskich.


2. 1930 – Uznanie przez III Walny Zjazd Delegatów realizacji polityki kolonialnej za jedno z podstawowych warunków  uzyskania  niezależności ekonomicznej Polski. Ustalenie podstawowych zasad programu emigracyjno-kolonialnego:

- Postulat  poszerzenia polskich działań zamorskich o aktywność w zakresie handlu i przemysłu oraz wsparcie tych działań odpowiednimi kredytami.

- Postulat utworzenia na uczelniach wydziałów kolonialnych oraz powołanie w Warszawie Wyższej Szkoły Nauk Emigracyjno-Kolonialnych.

- Postulat przeprowadzenia rejestracji osób, które pracowały w krajach pozaeuropejskich i przygotowanie wykazu potencjalnych chętnych do pracy poza krajem.

- Postulat prowadzenia badań dotyczących stosunków rolniczych, potencjalnych możliwości handlowych oraz inwestowania w wybranych obszarach pozaeuropejskich i wydawanie specjalistycznych opinii z tego zakresu.

- Powołanie Funduszu Akcji Kolonialnych

- Zainteresowanie obszarami Ameryki jako terenami przyszłej chłopskiej akcji osadniczej i Afryką jako terenem przyszłych plantacji prowadzonych przez Polaków.


3. Działania osadnicze i wyprawy badawcze.

- Angola – (1928) – wyprawa Ligi Morskiej i Rzecznej, Naukowego Instytutu Emigracyjnego  i Polskiej Stacji do Badań Tropikalnych na teren Angoli w celu zbadania możliwości osadniczych. Nieudana, zakończona w roku 1932 próba przeprowadzenia akcji osadniczej.

- Liberia  -  (1933 -1939). Zawarcie umowy gospodarczej między rządem Liberii a LMiK. Wyjazd rzeczoznawców  w celu określenia szczegółów współpracy (1934). Plany założenia kilku plantacji i faktorii handlowych oraz stworzenia potrzebnych zakładów przetwórczych (tartak, łuszczarnia kawy). Akcja upadła z powodu braku funduszy, pojawiających się w komentarzach prasowych kolonialnych wątków oraz gwałtownej reakcji niechętnych polskim działaniom państw, zaangażowanych politycznie i gospodarczo w tej części Afryki.

- Brazylia – 1933 – wyjazd przedstawicieli Ligi w celu zbadania możliwości osadniczych w stanie Parana. Opracowanie dwóch alternatywnych planów osadniczych. Wybranie projektu niosącego mniejsze ryzyko finansowe. Podpisanie umów na zakup ziemi pod polskie osadnictwo. Założenie w roku 1935 osady „Morska Wola” i sprowadzenie do Parany 113 rodzin. Akcja przyniosła ujemny wynik finansowy, a komentarze prasowe wywołały gwałtowną reakcję rządu Brazylii, w efekcie których działania przerwano.


4. Akcje mające na celu uaktywnienie handlu zamorskiego, zakończone jednak niepowodzeniem finansowym.

- Rejs zaczarterowanego  statku s.s. „Poznań” do portów Afryki Zachodniej (1934).

- Rejs zakupionego przez Ligę szkunera nazwanego „Elemką” (od skrótu LMiK), na Bliski Wschód (1935).


5. Ponadto liga wykazała zainteresowanie Haiti, Dominikaną i Wenezuelą (misja płk  Stefana Iwanowskiego (1935) mająca na celu nawiązanie stosunków handlowych oraz zbadania możliwości prowadzenia na tym terenie innych działań gospodarczych), a także  Madagaskarem (m.in. udział członków Ligi Morskiej i Kolonialnej w wyprawie badającej panujące na wyspie możliwości osadnicze (1936).

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.