Polskie poznawanie świata

Makarczyk Janusz

Zobacz także Liga morska i kolonialna

Makarczyk Janusz


Makarczyk Janusz (ur. 1901, zm. 1960). Podróżnik, literat, dyplomata. Członek lwowskiego  POW, walczył o miasto w wojnie bolszewickiej. Studia rozpoczęte na Uniwersytecie Warszawskim (1919), kontynuowane w Poznaniu.


Ochotnik w wojnie 1920 roku, którą zakończył w stopniu porucznika. Korespondent Kuriera Warszawskiego w Stanach Zjednoczonych (1923). W roku 1924 złożył egzamin dyplomatyczny. Sekretarz Polskiej Stacji Badań Tropikalnych. W latach 1928-30 odbywał historyczne studia na Sorbonie. Wykładowca Wolnej Wszechnicy Polskiej. Sekretarz polskich delegacji przy komisjach emigracyjnych i kolonialnych (Brazylia, Belgia, Niemcy). Liczne podróże po krajach Azji, Bliskiego Wschodu, Afryki. Wiceprezes Wydziału Morskiego Ligi Morskiej i Kolonialnej. Przewodniczący delegacji LMiK w Liberii, której zadaniem było nawiązanie bezpośrednich stosunków gospodarczych. Ranny w roku 1939 dostał się do niewoli. W obozie prowadził wykłady z zakresu historii i polityki kolonialnej. Oficer łącznikowy Misji Wojsk Polskich w Paryżu. Do 1947 roku – Pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Doktor filozofii Wydziału Humanistycznego UJ (1948). Wykładowca uczelni krakowskich. Autor licznych opracowań z zakresu historii spraw morskich i kolonialnych.


Wybrane publikacje:

- J. Makarczyk, Liberia, Liberyjczyk, Liberyjka, Warszawa 1936.

- J. Makarczyk, Trzynaście kobiet, Warszawa 1958.

- J. Makarczyk, Widziałem i słyszałem. Wspomnienia podróżnicze, Warszawa 1957.

- J. Makarczyk, Człowiek z białą głową, Warszawa 1936.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.