Polskie poznawanie świata

Dyplomata

Dyplomata

Ceremonia zaprzysiężenia pierwszego prezydenta Islamskiej Republiki Afganistanu pana Sabatulaha Mojadedi, 28 kwietnia 1992 r. Andrzej Wawrzyniak (z prawej) składa gratulacje, z lewej aktualny prezydent Afganistanu Ha

W 1951 roku Andrzej Wawrzyniak rozpoczął studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. W 1956 roku rozstał się z morzem i rozpoczął pracę w Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie. Przebywał tam do roku 1960. Od tej pory związał się jednoznacznie ze służbą dyplomatyczną w krajach azjatyckich.

W latach 1961-1965 był attaché kulturalnym, a w latach 1967-1971 zastępcą szefa misji i chargé d’affaires Polski w Indonezji. Od 1973 do 1974 roku pełnił funkcję szefa Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie w randze ministra pełnomocnego:

„Wtedy był to najwyższy szczebel profesjonalny. Ambasadorem można było zostać z nominacji politycznej, podczas gdy ja byłem profesjonalistą” – wspomina Andrzej Wawrzyniak.1

W latach 1977-1981 był szefem Ambasady Polskiej w Nepalu; z niezwykłym zaangażowaniem wspierał polskie wyprawy himalaistyczne, których okres świetności zbiega się właśnie z latami pracy Andrzeja Wawrzyniaka. W latach 1990–1993 sprawował funkcję szefa Ambasady Polskiej w Afganistanie, aż do ostatecznego zawieszenia działalności tej placówki podczas wojny domowej. Był też obserwatorem ONZ w Namibii (1990), Bośni i Hercegowinie (1996) i na Timorze Wschodnim (1999).

Trafnie ten okres podsumowują słowa napisane przez gen. bryg. dr. Stanisława Woźniaka, prezesa Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ w liście gratulacyjnym z okazji jubileuszu 80-lecia Andrzeja Wawrzyniaka:

„Na szczególne podkreślenie zasługuje udział Jubilata w pokojowych misjach międzynarodowych w Wietnamie, Laosie, Namibii, Bośni i Hercegowinie, oraz na Timorze Wschodnim.

Jesteśmy głęboko przekonani, że wspaniała droga życiowa Jubilata w służbie dla Polski, w najlepszym rozumieniu tego słowa, oraz działalność społeczna i zawodowa przyczyniły się do umacniania prestiżu Naszego kraju na arenie międzynarodowej i są godne naśladowania dla przyszłych pokoleń”.2

W latach 1997-2003 pełnił funkcję honorowego konsula generalnego Sri Lanki w Polsce. Jako uznany ekspert w sprawach azjatyckich wielokrotnie doradzał polskim premierom i prezydentom. Był członkiem oficjalnych delegacji prezydenckich i rządowych do krajów Azji (w ostatnich latach: Indonezja i Tajlandia 2004, Korea Płd. i Mongolia 2004, Japonia, Wietnam i Sri Lanka 2005).

„Pamiętamy i wspominamy nasze wspólne wyprawy, spotkania i rozmowy. Niezmiernie jesteśmy pod wrażeniem Pana pasji, energii i serdeczności” – napisał Aleksander Kwaśniewski, były prezydent RP.3

 

1 Niekrasz Z. Lech, 1998, Azja i Pacyfik nad Wisłą, Warszawa, str. 20

2 „Maharadża z Powiśla”, str. 40

3 „Maharadża z Powiśla”, str. 34

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.