Dyplomata

W 1951 roku Andrzej Wawrzyniak rozpoczął studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. W 1956 roku rozstał się z morzem i rozpoczął pracę w Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Wietnamie. Przebywał tam do roku 1960. Od tej pory związał się jednoznacznie ze służbą dyplomatyczną w krajach azjatyckich.

W latach 1961-1965 był attaché kulturalnym, a w latach 1967-1971 zastępcą szefa misji i chargé d’affaires Polski w Indonezji. Od 1973 do 1974 roku pełnił funkcję szefa Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie w randze ministra pełnomocnego:

„Wtedy był to najwyższy szczebel profesjonalny. Ambasadorem można było zostać z nominacji politycznej, podczas gdy ja byłem profesjonalistą” – wspomina Andrzej Wawrzyniak.¹

W latach 1977-1981 był szefem Ambasady Polskiej w Nepalu; z niezwykłym zaangażowaniem wspierał polskie wyprawy himalaistyczne, których okres świetności zbiega się właśnie z latami pracy Andrzeja Wawrzyniaka. W latach 1990–1993 sprawował funkcję szefa Ambasady Polskiej w Afganistanie, aż do ostatecznego zawieszenia działalności tej placówki podczas wojny domowej. Był też obserwatorem ONZ w Namibii (1990), Bośni i Hercegowinie (1996) i na Timorze Wschodnim (1999).

Trafnie ten okres podsumowują słowa napisane przez gen. bryg. dr. Stanisława Woźniaka, prezesa Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ w liście gratulacyjnym z okazji jubileuszu 80-lecia Andrzeja Wawrzyniaka:

„Na szczególne podkreślenie zasługuje udział Jubilata w pokojowych misjach międzynarodowych w Wietnamie, Laosie, Namibii, Bośni i Hercegowinie, oraz na Timorze Wschodnim.

Jesteśmy głęboko przekonani, że wspaniała droga życiowa Jubilata w służbie dla Polski, w najlepszym rozumieniu tego słowa, oraz działalność społeczna i zawodowa przyczyniły się do umacniania prestiżu Naszego kraju na arenie międzynarodowej i są godne naśladowania dla przyszłych pokoleń”.²

W latach 1997-2003 pełnił funkcję honorowego konsula generalnego Sri Lanki w Polsce. Jako uznany ekspert w sprawach azjatyckich wielokrotnie doradzał polskim premierom i prezydentom. Był członkiem oficjalnych delegacji prezydenckich i rządowych do krajów Azji (w ostatnich latach: Indonezja i Tajlandia 2004, Korea Płd. i Mongolia 2004, Japonia, Wietnam i Sri Lanka 2005).

„Pamiętamy i wspominamy nasze wspólne wyprawy, spotkania i rozmowy. Niezmiernie jesteśmy pod wrażeniem Pana pasji, energii i serdeczności” – napisał Aleksander Kwaśniewski, były prezydent RP.³