Marynarz

„Najpierw była na morzach przygoda.
Żaglowce, parowce, wiatr…
Dookoła ogromna woda,
A za wodą wielki świat…”

„Osiemdziesiątka”
(rymowany wawrzynek ku czci)
Jerzy Chociłowski
 

Andrzej Wawrzyniak został wychowany w kulcie morza. Po wojnie wyjechał z Warszawy i skierował się na wybrzeże gdzie w 1947 roku rozpoczął naukę w Szkole Jungów. Odbywał rejsy szkoleniowe na żaglowcu „Dar Pomorza” z numerem okrętowym 80. Na początku kariery marynarskiej był zaokrętowany na statkach „Lublin” i „Puck”, a następnie awansował na stopień oficera Polskiej Marynarki Handlowej:

„W zasadzie złapałem Pana Boga za nogi bo byłem na statku oficerem, to były i duże pieniądze, możliwość zwiedzania świata i w zasadzie wszystko o czym mógł młody człowiek zamarzyć...”¹

W 1950 roku na pokładzie statku „Pułaski” po raz pierwszy dotarł do Azji. Symboliczne dotknięcie stopą chińskiego lądu i zaczerpnięcie w płuca azjatyckiego powietrza - jak sam wspomina - nadaje nowy kierunek jego życiu. Pierwsze „egzotyczne” pamiątki z tego wyjazdu, nie przedstawiały wartości kolekcjonerskiej, ale były już świadectwem początkowej fascynacji sztuką i kulturą Azji, która przerodziła się w dzieło jego życia.

W 1956 roku zawiesza swoją karierę marynarską i poświęca się służbie dyplomatycznej w krajach azjatyckich. Jednak zarówno jako dyplomata a następnie dyrektor Muzeum Azji i Pacyfiku nie zapominał o swojej miłości do morza. Statki stały się środkiem do odbywania wielu podróży eksploracyjnych na Daleki Wschód. Wartym odnotowania jest fakt wyprawy morskiej na wyspy Pacyfiku w 1985 roku. Jak donosi Polska Agencja Prasowa wiosną tamtego roku „(...) w trakcie pobytu na Tahiti, Nowej Kaledonii, na Wyspach Salomona oraz w Vanuatu, kustosz A. Wawrzyniak nawiązał bezpośrednie kontakty z tamtejszymi muzeami i innymi placówkami naukowymi, przekazując im przygotowane przez Muzeum Azji i Pacyfiku wystawy pt. Orient w plakacie polskim (...). W wyniku tej podróży warszawskie muzeum wzbogaci się o liczne i cenne eksponaty z rejonu Polinezji i Melanezji”.²