Polskie poznawanie świata

Biogram

Biogram

Benedykt Dybowski (30.04.1833, Adamaryn k/Mińska, obecnie Białoruś – 30.01.1930, Lwów, obecnie Ukraina). Zoolog, wieloletni zesłaniec, badacz fauny Bajkału, twórca współczesnej polskiej limnologii, lekarz i obrońca rdzennej ludności Kamczatki i Wysp Komandorskich, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.

Benedykt Dybowski urodził się i wychowany został w patriotycznej polskiej rodzinie. Od wczesnych lat zdradzał zamiłowanie do świata przyrody, które przełożyło się na studia w zakresie przyrody i medycyny w Dorpacie (obecnie Tartu w Estonii), we Wrocławiu oraz w Berlinie. Aresztowany za udział w Powstaniu Styczniowym 1863 roku, został skazany na 14 lat katorgi na Syberii, na terenach Daurii (Kraju Zabajkalskiego). Osiadł w obozie nad rzeką Ingodą, w bliskości Gór Jabłonowych, gdzie prowadził badania o charakterze antropologicznym oraz obserwacje etnograficzne wśród zamieszkujących te tereny Buriatów.

Po kilku latach został przeniesiony nad Bajkał, gdzie dokonał ważnych odkryć związanych z fauną najgłębszego jeziora na świecie. Pomimo oficjalnego statusu zesłańca, począwszy od 1869 roku, Dybowski uczestniczył w kilku rosyjskich wyprawach naukowo – badawczych w głąb Kraju Ussuryjskiego, na tereny wzdłuż Amuru, na Sachalin, a ponadto nad rzekę Arguń, do tajgi mandżurskiej. W 1877 roku, po 12 latach zesłania, Benedykt Dybowski uzyskał zgodę na powrót do Warszawy. W kraju przebywał niespełna rok, planując wielką ekspedycję badawczą na Kamczatkę. Dzięki pomocy Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego z Irkucka, uzyskał 3 letni kontrakt rządowy i możliwość wykonywania zawodu lekarza na wschodnich krańcach imperium rosyjskiego.

Na Kamczatce pracował i prowadził interdyscyplinarne badania przede wszystkim wśród Itelmenów (zwanych wówczas Kamczadalami), Koriaków oraz Ewenów (zwanych Łomutami). Stamtąd też wyprawiał się na Wyspę Beringa w archipelagu Wysp Komandorskich zamieszkiwaną przez Aleutów. Latem 1883 roku Dybowski zakończył swoją misję wśród mieszkańców Kamczatki i Wysp Komandorskich. Po w sumie 16 latach (wliczając okres zesłania) powrócił do ojczyzny, przywożąc bezcenną kolekcję etnograficzna i przyrodniczą. Już w roku 1884 uzyskał tytuł profesora i kierownika katedry zoologii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Z miastem tym pozostał związany przez następne 22 lata. W okresie międzywojennym, prof. Benedykt Dybowski został członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, a w roku 1928 powołany został do Akademii Nauk ZSRR. 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.