Prace naukowe i literackie
Profesor Julian Talko-Hryncewicz pozostawił bogaty dorobek naukowy, zarówno w postaci publikacji, jak i olbrzymich zbiorów archeologicznych i etnograficznych.
Bibliografia jego prac wynosi ponad 250 pozycji i obejmuje zarówno prace z dziedziny medycyny (mniejszość) jak i z dziedziny antropologii i etnologii, z których wiele dotyczy ludów azjatyckich. Pisał zarówno w języku polskim, jak i rosyjskim. Artykuły dotyczące medycyny publikował głównie w czasopismach lekarskich, warszawskiej „Gazecie Lekarskiej” i „Medycynie” oraz krakowskim „Przeglądzie”, a także w wychodzącym w Petersburgu poczytnym czasopiśmie „Kraj”, w którym zamieszczał artykuły z różnych dziedzin. Wśród publikacji medycznych należy również wymienić takie jak: „O znaczeniu kołtuna” (1890, w Dniewnik antropolog. Otdieła, Moskwa), dużą pozycję książkową ‘Zarysy lecznictwa ludowego na Rusi południowej”, (wyd. przez krakowską AU, 1893 r.). Natomiast pobyt w Kraju Zabajkalskim i Mongolii zaowocował zainteresowaniami medycyną tybetańską - Kilka słów o medycynie tybetańskiej i jej stosunku do folkloru ukazało się na łamach „Wisły" w 1898 r., oraz publikacjami takimi jak ‘Przyczynek do spostrzeżeń fizjologicznych życia płciowego u kobiet w Zabajkalu” (1903 r., w „Trudy Troickosawsko-Kijachtinskago Otdielenija Impieratorskago Russkago Geograficzeskago Obszczestwa") i „Przyczynek do historyi epidemii dżumy na dalekim Wschodzie (w Mongolii i Krainie Zabajkalskiej); wyd.UJ,1911.
Wśród antropologicznych pozycji należy wymienić: Materiały do etnologii i antropologii ludów Azji Środkowej. Mongołowie. Buriaci i Tungusi, wydane w całości przez Cesarską Akademię Nauk w Petersburgu z polskim skrótowym wydaniem w 1910 roku; Irojskije Chamnegany. K antropologii tungusow (1905); Materyały do paleontologii Zabajkala. Badania mogił przedhistorycznych i pomiary znalezionych w nich kości (1896-1901); Ludy Azji Środkowej (1902); Przyczynek do kranjologii północno-wschodniej Azji (1919) oraz wiele innych.
Julian Talko-Hryncewicz jest też autorem dwutomowego pamiętnika będącego wspaniałym zapisem jego życia. Pierwsza część wspomnień, wydana w 1930 roku ukazała się pod tytułem Z przeżytych dni (1850-1908), natomiast druga - Wspomnienia z lat ostatnich 1908-1932, wyd. w 1932 roku, po przejściu na emeryturę. Sam określił swoje pamiętniki jako te, które razem przedstawiają pełny obraz życia człowieka w różnych okresach, z jego poczynaniami i zawodami.