Polskie poznawanie świata

Miłość życia

Miłość życia

„W czasie mojej podróży sześciokrotnie przekraczałem równik, widziałem wiele, przeżyłem jeszcze więcej, nie straciwszy we wszystkich tych przejściach jednego ziarna miłości, jaką odczuwałem do Ciebie, jest to najdziwniejsze ze wszystkiego, co zrobiłem! – gdyż nie mówiąc o wszelkich pokusach Europy i dwóch Ameryk – te, jakie przedstawiała doskonała nagość kobiet wysp Oceanii, mogły powalić najmniej wrażliwych – lecz nie najwierniejszego z kochanków. Wolę Ciebie od wszystkich innych kobiet. Wierzę, że jesteś wyższą nad nie wszystkie. To moja wiara, a ponieważ mówi się, że wiara zbawia, nie wątpię o swoim zbawieniu” – pisał Strzelecki w jednym z listów do miłości swojego życia, Adyny Turno1.

 

Uczucie między Strzeleckim a Adyną, trwające ponad dwadzieścia lat, narodziło się kiedy w 1816 roku młody Edmund poznał Aleksandrę Katarzynę Turno (prawdziwe imię) na balu zorganizowanym przez jej ojca – Adama Turno, napoleońskiego pułkownika.

Uczucia dwojga i ich plany na przyszłość nie były akceptowane przez ojca Adyny. W wielu biografiach Strzeleckiego przewija się barwny opis próby porwania ukochanej, której niepowodzenie miało zakończyć się chłostą wymierzoną przez ojca.

Niektórzy autorzy niezmiernie wyolbrzymiają tę niezrealizowaną miłość jako powód wyruszenia w świat. W czasie swoich podróży Edmund miał zawsze przy sobie pukiel włosów Adyny, i całą korespondencję.

Wiecznie rozłączeni kochankowie spotkali się w latach czterdziestych we Francji. Niestety ich miłość nie wytrzymała próby czasu. Strzelecki po spotkaniu przestał korespondować. Na swoje wytłumaczenie pisał w 1851 roku: „Jedynie wielki niesmak, jaki odczuwałem z prowadzenia w moim wieku i na moim stanowisku potajemnej korespondencji, spowodował milczenie. Był czas, gdy takie rzeczy były dopuszczalne i byliśmy usprawiedliwieni w swej korespondencji. Dziś piszesz do mnie pod fałszywym nazwiskiem, daje to pozór intrygi, od której zawsze powstrzymywaliśmy się w młodości i którą nasze późniejsze prowadzenie się całkowicie odrzuciło. Tylko szacunek do Ciebie spowodował, że przestałem pisać”. Ostatni raz prawdopodobnie spotkali się w Genewie. Adyna zmarła w 1882 roku w Poznaniu; dziewięć lat po śmierci Strzeleckiego.

Strzelecki Adynie Turno podarował jeden ze szczytów w Górach Błękitnych nazywając go Mount Adine (Góra Adyny).

1 opracowane na podstawie Ryszarda Badowskiego „Odkrywanie świata”, s. 51

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.