Polskie poznawanie świata

Przyjaciel Tasmanii

Przyjaciel Tasmanii

Lata 1841–1842 spędził na badaniach Tasmanii. Z pomocą gubernatora Franklina, późniejszego przyjaciela, któremu dedykował monografię, zorganizował trzy wyprawy w głąb wyspy.

 

Wspiął się na drugi najwyższe szczyty Tasmanii, Ben Nevis i Ben Lemond; nadał nazwy kilku szczytom, przeszedł wielkie pasmo górskie, biegnące z północy na południe, wymierzył góry i doliny, odkrył pokłady węgla koło miejscowości Jerusalem. Podobnie jak w Australii, Strzelecki podczas wypraw na Tasmanii przeprowadzał obserwacje naukowe z dziedziny geologii, mineralogii, botaniki, zoologii i klimatologii, dokonywał analiz chemicznych gleby, próbki wysyłał do Anglii, był pionierem wiedzy o rolnictwie wyspy. Jego pomysły dotyczące rozwoju rolnictwa przez irygację terenów, z powodzeniem zostały później zastosowane w Tasmanii jaki i Australii.

Wdzięczność zostaje wyrażona w liście do Strzeleckiego:

„My, niżej podpisani, nie możemy się pogodzić z Pana odjazdem od naszych brzegów bez wyrażenia Mu zapewnień naszego szczerego żalu.
Korzyści, które przyniosłeś naszemu krajowi, wraz z dowodami prywatnej przyjaźni, domagają się publicznego i wspólnego wyrażania naszego szacunku.
Jesteśmy świadomi, że wiele mamy do zawdzięczenia Twojej wiedzy naukowej i Twoim niezmordowanym wysiłkom, które odtąd przyczynią się do postępu nauki i rozwoju naturalnych bogactw Tasmanii”1.

Do listu dołączone zostało 400 funtów szterlingów, które przydało się przy pracach na stworzeniem monografii.

1 W. Słabczyński, „Paweł Edmund Strzelecki – polski badacz Australii”, Warszawa 1954, s. 50.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.