Siedlecki Michał (1875–1940), biolog, oceanograf, działacz ochrony przyrody. Studiował zoologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1896 roku uzyskał stopień doktora filozofii. Studia wyższe kontynuował następnie na uniwersytecie w Berlinie, w Instytucie Pasteura w Paryżu i na stacji zoologicznej w Neapolu. Pierwszą podróż pozaeuropejską odbył, już jako profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego (od 1904 roku), do Egiptu i Nubii w 1906 roku. Za przykładem Mariana Raciborskiego postanowił udać się do Azji Południowo-Wschodniej i podjąć badania przyrodnicze w Archipelagu Sundajskim. W grudniu 1907 roku wyjechał drogą morską z Triestu przez Suez, Bombaj, Kolombo i Singapur na Jawę. Przebywał na niej do lipca 1908 roku, prowadząc badania biologiczne oraz obserwacje z innych dziedzin, np. geograficzne i etnograficzne. W czasie pobytu na Jawie poznał również Sumatrę, gdzie spędził kilka dni, a także inne, mniejsze wyspy archipelagu. W drodze powrotnej zatrzymał się na dwa miesiące na Cejlonie i ponownie odwiedził Egipt. Z prac związanych ściśle ze swoją specjalnością ogłosił po zakończeniu wyprawy kilka artykułów w językach obcych, w tym o jawajskiej żabie latającej pt. „Zur Kenntniss des javanischen Flugfrosches”, a z prac bardziej ogólnych piękny album pt. „Jawa. Przyroda i sztuka. Uwagi z podróży” (Warszawa–Kraków 1913). Z podróży na Jawę przywiózł też sporą kolekcję sztuki indonezyjskiej, która zachowała się fragmentarycznie w muzeach etnograficznych w Krakowie i Warszawie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Siedlecki poza pracą pedagogiczną na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1919–1922 również na Uniwersytecie Wileńskim, zaangażował się mocno w działalność społeczną i popularyzatorską, szczególnie w zakresie ochrony przyrody i spraw morskich. Był stałym delegatem Polski do Międzynarodowej Rady Badań Morza, prezesem Morskiego Instytutu Rybackiego, członkiem Państwowej Rady Ochrony Przyrody. Był laureatem nagrody Akademii Francuskiej w Paryżu, doktorem honorowym uniwersytetu w Strasburgu, członkiem Królewskiego Towarzystwa Zoologicznego w Londynie i wielu innych towarzystw. W czasie II wojny światowej został 6 listopada 1939 roku wraz z wieloma innymi profesorami aresztowany i wywieziony do obozu w Sachsenhausen.