Wykształcenie

Trudno znaleźć jakieś szersze informacje na temat wykształcenia S. Rogozińskiego.

Urodzony w Kaliszu skończył gimnazjum we Wrocławiu (w innym zaborze – pruskim), a następnie trafił jako „ochotnik do floty” w ówczesnym Sankt Petersburgu, w wieku 17 lat.¹ Doświadczenie żeglarskie zdobywał jako marynarz (miczman) a następnie już jako oficer na pancernej fregacie „Generał Admirał” żeglującej „dookoła świata”. Wcześniej, w ciągu półtora roku przechodzi trzyletni kurs na oficera w szkole marynarki wojennej w Kronsztadzie gdzie 29 kwietnia 1880 roku został mianowany na stopień oficerski. Być może wtedy zainteresował się poważniej Afryką i możliwościami jej penetracji. Jednak w trakcie podróży okrętem po Morzu Śródziemnym trafił tylko na kilkanaście dni do Algieru, nie podejmując jednak większych eskapad w głąb kontynentu. W wieku 21 lat porzuca służbę w armii rosyjskiej i poświęca się idei zorganizowania „Pierwszej Polskiej Wyprawy Naukowej do Afryki”. Tutaj mamy nieco więcej informacji o wykształceniu zarówno S. Rogozińskiego jak i jego towarzyszy. R. Vorbrich pisze: Rogoziński starał się zapewnić pewien poziom przygotowania merytorycznego pozostałych członków ekspedycji.

Jego wieloletni przyjaciel – Klemens Tomczek był absolwentem akademii górniczej we Fryburgu. Opanował wiec w wystarczającym zakresie geologię i nauki pokrewne.

Leopold Janikowski – trzeci członek wyprawy – z zawodu kupiec, dla potrzeb przyszłej wyprawy odbył kilkumiesięczny staż w warszawskim obserwatorium meteorologicznym.

Należy w tym miejscu podkreślić, ze żaden z członków ekspedycji nie przeszedł praktyki etnograficznej lub antropologicznej.² Niestety żaden z nich nie posiadał także praktycznych kwalifikacji czy doświadczenia niezbędnego do pracy w tropiku wśród zgoła odmiennych kulturowo ludów.