Polskie poznawanie świata

Afryka w Muzeum Narodowym w Szczecinie

Zobacz także Badania ośrodka Poznańskiego

Afryka w Muzeum Narodowym w Szczecinie

Dla instytucji kulturalnej jaka jest muzeum istotne były zawsze wyniki w pozyskaniu zabytków, które można było następnie analizować, publikować jak i eksponować na wspomnianych licznych wystawach. Niestety zabytki archeologiczne na były zbyt atrakcyjne, a ponadto wymagały częstokroć na wystawie szczegółowych opisów celem wyjaśnienia funkcji.

 

Dlatego już w pierwszej wyprawie zwrócono uwagę na zabytki etnograficzne ukazujące ówczesna kulturę ludową mieszkańców Gwinei. Jak pisze E. Prądzyńska: Przy okazji badań archeologicznych zwrócono uwagę na rękodzieło współczesnych mieszkańców Niani, traktując je początkowo instrumentalnie jako przedmioty mogące „rozszerzyć możliwości interpretacyjne posiadanych materiałów archeologicznych, przekazów pisanych i ustnych”.1, a z czasem jako podstawa kolekcji afrykańskiej. Zakupy do muzeum dokonywane bezpośrednio w terenie, w ciągu trzech wypraw archeologicznych, zaowocowały kolekcja 413 szt. obiektów, oprócz tego pozyskano kilkadziesiąt zabytków w postaci darów mieszkańców Niani (42 szt.) oraz członków ekspedycji(23 szt.).2

Zbiory etnologiczne ukazujące tradycyjną kulturę społeczności Malinke (dziś już sprzed 50 lat) stały się fundamentem kolekcji afrykańskiej Muzeum Narodowego w Szczecinie. Zbiory archeologiczne wraz z obszerna dokumentacją opisową i fotograficzną zostały zwrócone stronie gwinejskiej w 1999 roku. Wcześniej dokumentacja opisowa została przetłumaczona na język francuski. W Konakry zorganizowano z tej okazji specjalna wystawę przypominając dokonania szczecińskiej instytucji.3

Doświadczenia zdobyte w trakcie prekursorskich badań w Gwinei zaowocowały bezsprzecznie wysoką pozycją w polskiej afrykanistyce szczecińskiego ośrodka. Skutkowało to w kolejnych latach nie tylko udziałem głównego animatora tych działań – W. Filipowiaka w konferencjach międzynarodowych na których prezentował dokonania z Niani (Bamako, Niamey, Praga, Bergen i in.). Wyniki badań w Niani znalazły swoje miejsce w wielkim wydaniu UNESCO, Histoire Generale de l’Afrique,. (i w innych również). Z polskich badań nad Czarna Afryką, nie ma w żadnym tomie takiego przykładu.4 Współpraca z uczelniami (Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet im A. Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytet we Wrocławiu) skutkowała kilku wyprawami do Afryki o charakterze etnologicznym oraz znaczącą kolekcją zbiorów afrykańskich.5 Dziś kolekcja afrykańska należy do największych w naszym kraju i liczy około 8000 obiektów etnograficznych (w 2004 roku było ich 6974 szt.).6

 

 

1 B. Szerniewicz 1976 op. cit. s. 169 cytat za: E. Pradzyńska, Zbiory afrykańskie Muzeum narodowego w Szczecinie – historia gromadzenia W. Afryka 40 lat op. cit., s. 364.

2 E. Prądzyńska 2004 op. cit. s. 364 tamże opis kolekcji i pozyskiwania zbiorów etnograficznych w MNS do 1002 roku.

4 t .IV, 1985, s.161-168

5 Łapott J., Afryka w Muzeum Narodowym w Szczecinie – historia i badania etnologiczne (ostatnie 25 lat), w: Afryka – 40 lat penetracji oraz poznawania ludów i ich kultur (red. J. Łapott), Szczecin 2004 , s.39-47 oraz tamze Pradzyńska E., Zbiory afrykańskie Muzeum Narodowego w Szczecinie – historia gromadzenia, s.362-379.

6 E Pradzynska op.cit. s.368.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.