Aleksandria

Aleksandria to miasto założone w 331 roku p.n.e. przez Aleksandra Wielkiego u ujścia jednej z odnóg Nilu do Morza Śródziemnego. Było jednym z największych miast starożytności i przedmiotem podziwu współczesnych, centrum handlowym i kulturalnym. Miasto założone zostało na tzw. planie hippodamejskim – ulice przecinały się pod kątem prostym tworząc regularną siatkę.


Znaczną część miasta zajmował Brucheion – dzielnica reprezentacyjna z pałacami królewskimi, Muzejonem, Biblioteką, Serapeum (świątynią Serapisa), łaźnie. Na wyspie Faros znajdowała się słynna latarnia morska, uznawana przez starożytnych za jeden z siedmiu cudów świata. W Okresie Ptolemejskim Aleksandria stała się stolicą Egiptu. W I w. n.e. Aleksandria miała około 500 tys. mieszkańców. W Okresie Rzymskim z inicjatywy cesarzy powstawały kolejne założenia architektoniczne – Cezareum, przedmieścia mieszkalne, wspaniałe nekropole. W I w. W Aleksandrii zaczęło szerzyć się chrześcijaństwo, co doprowadziło do prześladowania jej mieszkańców, czemu kres położył dopiero w 313 roku edykt Konstantyna, uznający wolność religijną. W 642 roku Aleksandria padła pod najazdem arabskim, straciła status stolicy i stała się miastem prowincjonalnym.

Polskie wykopaliska w Aleksandrii, podjęte na wzgórzu zwanym Kom el-Dikka i kierowane przez prof. Kazimierza Michałowskiego rozpoczęły się w 1960 roku. Ich założeniem było jak najszybsze przebadanie terenu, gdyż władze miejskie zaplanowały budowę w tym miejscu bloków mieszkalnych, teatru i muzeum. Plany te musiały ulec zmianie w wyniku spektakularnych odkryć dokonanych w tym miejscu przez polskich archeologów. Już w 1960 roku odkryto zarys budowli zidentyfikowanej późnej jako publiczna łaźnia. W kolejnych latach odsłaniano kolejne jej fragmenty – baseny, piece, magazyny oraz system ogrzewania. W 1964 roku odkryto wielkie założenie teatralne. Powstała ona w 4 w. n.e. i pełniła funkcję odeonu. Przez kolejne sezony trwały nie tylko prace wykopaliskowe, ale także konserwatorskie i rekonstrukcyjne. W latach 70-tych XX w. podjęto badania dzielnicy mieszkalnej, a w 1986 roku odkryte zostają sale wykładowe, które w toku dalszych badań okazują się być częścią „uniwersytetu”. Kolejne sezony pozwalają na odsłonięcie zabudowy willowej ze wspaniałymi mozaikami i malowidłami. Prace na terenie Aleksandrii nadal trwają, dając wgląd w życie jej mieszkańców na początku naszej ery.

 

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.