Polskie poznawanie świata

Życie codzienne

Zobacz także Starożytny Egipt - III okres przejściowy

Życie codzienne

Wiele źródeł dostarcza nam informacji o codziennym życiu starożytnych Egipcjan. Są to przede wszystkim malowidła grobowe. Przedstawiały one sceny uprawy roli, polowań, rzemieślników przy pracy, np. piekarzy. Malowidła te pozwalają na odtworzenie jadłospisu starożytnych Egipcjan oraz kolejnych faz wytwarzania pożywienia. Podobne sceny przedstawiały niewielkie modele, stanowiące element wyposażenia grobowego, głównie w czasach Średniego Państwa.

 

We wszystkich okresach umieszczano w grobie również przedmioty codziennego użytku, takie jak meble, naczynia, tkaniny, przybory toaletowe, ale również instrumenty muzyczne i gry, jak np. senet – który był w starożytnym Egipcie popularną formą rozrywki. Oczywiście tak bogate wyposażenie grobowe mogli mieć głównie możni Egipcjanie. Niższe warstwy społeczne musiały zadowolić się znacznie skromniejszymi darami. Była to głownie ceramika i drobne przedmioty codziennego użytku niezbędne w zaświatach. Dokumenty, sporządzone na ostrakach i papirusach, dają wgląd w sposób organizacji pracy, systemu prawnego i podatkowego. Można z nich wyczytać również informacje dotyczące handlu, m.in. ceny produktów żywnościowych. Prywatne listy natomiast pozwalają odtworzyć stosunki łączące ludzi.

Podstawowym pożywieniem Egipcjan był chleb oraz piwo. Produkty te stanowiły również wynagrodzenie za pracę (pieniądz nie był znany w Egipcie aż do czasów greckich). Ważnym elementem jadłospisu były również soczewica, bób i cieciorka, a z owoców winogrona, figi i daktyle. Duże znaczenie w diecie miały również ryby oraz drób. Droższe, a w związku z tym niedostępne dla wszystkich było mięso zarówno zwierząt hodowlanych jak i dzikich, np. antylop. Wino spożywane było jedynie przez króla i wysokich urzędników. Pożywienie przechowywano w naczyniach glinianych, umieszczonych w niewielkiej piwnicy – pomieszczenia umieszczonego nieco poniżej poziomu kuchni. W kuchni znajdowało się palenisko oraz żarna do produkcji mąki. W skład domostwa wchodziło również pomieszczenie sypialne z niską ławą oraz niewielka kapliczka umieszczona tuż za wejściem. Z kuchni, schodami w górę, można było udać się na dach, który stanowił dodatkową przestrzeń mieszkalną. Podłogi wyłożone były matami, meble - łóżka i krzesła, miały drewniany stelaż i wykończone były plecionką. Do oświetlenia służyły gliniane lampki, w których paliwem był olej głównie z nasion sezamu i rącznika. Domy wyższych warstw społecznych były większe, miały dodatkowe pomieszczenie, często portyk kolumnowy i ogród oraz miały bogatsze wyposażenie. Wszystkie jednak budowane były z cegły suszonej na słońcu, materiału bardzo nietrwałego, dlatego niewiele z nich zachowało się do dziś.

Egipcjanki stroiły się w wąskie (w czasach Starego Państwa) lub drapowane (od czasów Nowego Państwa) suknie. Mężczyźni nosili biodrowe przepaski lub tuniki. Ubrania tkane były z lnu, płótno suszono na słońcu by nadać mu najbardziej pożądaną, białą barwę. Sandały – główny rodzaj obuwia – wykonywano z liści palmy, traw, sitowia. Stałym elementem wyglądu była również peruka, zwykle wykonywana z ludzkich włosów. W zależności od epoki modne były różnorodne uczesania. Bogatsze damy mogły pozwolić sobie na przybory toaletowe oraz biżuterię – złotą lub srebrną zdobioną kamieniami szlachetnymi lub półszlachetnymi oraz szklanymi i fajansowymi paciorkami.

 

 

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.