Kultury zamieszkujące
Kraj Zabajkalski (Dauria)
Buriaci. Jeden z liczniejszych (około 0,5 mln) narodów syberyjskich, zaliczany do grupy narodów mongolskich, posługujący się własnym językiem buriackim. Zamieszkują przede wszystkim republikę Buriacji (obejmującą w większości tereny historycznej Buriacji) na wschodnich i południowych brzegach jeziora Bajkał. Ponadto, Buriaci tworzą dwa duże skupiska (okręgi, dawniej okręgi autonomiczne) na terenach obecnego Kraju Zabajkalskiego i Obwodu Irkuckiego). Mniejszość buriacka zamieszkuje również w Chinach i w Mongolii. Buriaci, dawniej koczownicy i pasterze, podzieleni są również pod względem wyznawanych religii. Część praktykuje dawne wierzenia związane z postacią i rola szamana, pozostali lamaizm i prawosławie.
Kraj kamczacki (Kamczatka i Wyspy Komandorskie)
Koriacy (wraz Alutorami, którzy stanowią podgrupę wśród Koriaków, posługującą się własnym językiem - dialektem) to obok Czukczów najliczniejsza społeczność spośród wszystkich ludów paleozjatyckich w płn.-wsch. Azji. Stanowią zarazem rdzenną ludność płn. – zach. regionów Półwyspu Kamczackiego, sięgając na północy aż na obszary obecnego Czukockiego Okręgu Autonomicznego, na zachodzie zaś Obwodu Madagańskiego. Pomimo postępującej rusyfikacji, zachowali własny język, którym na przełomie XX i XXI wieku nadal posługuje się spora część Koriaków.
Ze względu na zamieszkiwanie ogromnego terytorium oddzielonego od siebie łańcuchami górskimi, Koriacy od wieków podzieleni byli na dwie grupy różniące się od siebie trybem życia. Tereny nadmorskie zamieszkiwali wpół osiadli rybacy i myśliwi, natomiast interior półwyspu był ojczyzną koczowników i hodowców reniferów. (Można przypuszczać, że Benedykt Dybowski zetknął się z przedstawicielami obydwu grup ludności koriackiej).
Itelmeni (dawniej określani jako Kamczadale), lud paleoazjatycki, którego liczebność nie przekracza obecnie 3000 osób. Itelmeni, rdzenni mieszkańcy półwyspu, zamieszkiwali osady interioru Kamczatki, w jej południowej części. Ich tradycyjnym źródłem utrzymania było myślistwo, a także zbieractwo roślin i rybołówstwo. Nieufnie odnosili się do wszelkich nowości, co wyrażało się między innymi w oporze wobec przyjęcia hodowli reniferów i koni. Jako środek transportu wykorzystywali sanie, do których zaprzęgali psy. Współcześnie, większość z nich porzuciła prowadzi osiadły tryb życia na obszarze tzw. Kamczackiej Itelmenii, czyli terenach położonych nad rzeką Tigil.
Aleuci (endoetnonim Unangan lub Unangas, względnie Unangax), lud paleoazjatycki blisko spokrewniony z Inuitami (Eskimosami), zamieszkujący archipelag Wysp Aleuckich. Szacuje się, że wszystkich Aleutów pozostaje dziś nie więcej niż 15 000, z czego większość zamieszkuje USA. Na należące do Rosji Wyspy Komandorskie, a ściślej – na Wyspę Beringa, sprowadzeni zostali przez Amerykanów, w latach 20. XIX wieku, w celu prowadzenia polowań na ssaki morskie. Aleuci tradycyjnie trudnili się myślistwem, zwłaszcza polowaniami na kotiki zwyczajne (Callorhinus ursinus), ssaki morskie z rodziny uchatek, zabijane dla cennego futra. Z ich jelit wyrabiali też kamlejki (kamleiki, anoraki), unikalną odzież ochronną o właściwościach wodoodpornych.
Obecnie Aleuci zamieszkujący Wyspę Beringa stanowią nieliczną, mocno zdezintegrowaną i przemieszaną etnicznie mniejszość, szacowaną na około 300 osób.