Przyrządy

Głównym problemem w żegludze, od najdawniejszych czasów, było określenie pozycji statku lub łodzi na morzu i właściwe wytyczenie kursu.

Początkowo określano pozycję na podstawie obserwacji linii brzegowej, charakterystycznych budowli, wzgórz, zatoczek z przystaniami. Najstarszym i najprostszym sposobem pomiaru kursu i odległości od brzegu był „pomiar pięścią”, znany już Egipcjanom na początku III tysiąclecia p.n.e. Pomiar polegał na skierowaniu pięści tak, aby jej dolna krawędź zgrywała się z linią wody, a kciuk skierowany był na przykład na szczyt wzgórza, kąt między krawędzią a kciukiem wynosił około 100, taki pomiar pozwalał kontrolować odległość łodzi od brzegu i jej kierunek płynięcia. Nie był to sposób doskonały i precyzyjny, często błąd w obserwacji doprowadzał do zejścia z kursu i błądzeniu po morzu. Rozwój żeglugi i wzrost wymiany towarowej zmusił żeglarzy do poszukiwania bardziej precyzyjnych i wiarygodnych przyrządów do wytyczenia kursu i pozycji na morzu. Pojawiły się pierwsze proste przyrządy takie jak: krzyż Św. Jakuba, a następnie bardziej skomplikowane i pozwalające na dokładniejsze pomiary astrolabia, kwadranty i kompasy.

Zgodnie z art. 173 ustawy Prawa Telekomunikacyjnego informujemy, że kontynuując przeglądanie tej strony wyrażasz zgodę na zapisywanie na Twoim komputerze tzw. plików cookies. Ciasteczka pozwalają nam na gromadzenie informacji dotyczących statystyk oglądalności strony. Jeżeli nie wyrażasz zgody na zapisywanie ich zmień ustawienia swojej przeglądarki internetowej.