Ossendowski Ferdynand Antoni (1878–1945), pisarz, publicysta, chemik, geograf. Jako asystent na wydziale fizyczno-matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego brał udział w wyprawach naukowych do Ałtaju, zachodniego Kaukazu, nad Jenisej i w okolice Bajkału. W 1899 roku wydał po rosyjsku w Petersburgu pierwszą książkę opisującą podróż po Ałtaju i stepach kirgiskich. Po powrocie z Francji został zatrudniony w Instytucie Technicznym w Tomsku w tamtejszym laboratorium przetopu złota, następnie zorganizował na zlecenie władz rosyjskich bazę poszukiwań terenowych w Harbinie. Za udział w rewolucji został aresztowany w Harbinie i więziony do 1907 roku. Od 1908 roku przebywał w Kijowie, a następnie w Petersburgu. W latach 1918–1920 wykładał chemię i geografię ekonomiczną na politechnice i w Akademii Rolniczej w Omsku. Następnie był doradcą technicznym admirała Aleksandra Kołczaka. Początkowo przebywał w osadzie Chatgał nad jeziorem Chubsuguł, po czym udał się w głąb kraju, do Uliastaju, a w maju 1921 do Urgi. Potem przez pewien czas przebywał we Władywostoku, gdzie w czerwcu 1921 roku wybrano go ponownie na sekretarza oddziału wschodniego Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Po opuszczeniu Władywostoku podróżował po Japonii, skąd udał się na krótko do Stanów Zjednoczonych. W 1922 roku wrócił do kraju, gdzie był konsultantem przy Ministerstwie Spraw Wojskowych i Ministerstwie Przemysłu i Handlu oraz wykładowcą w Wolnej Wszechnicy Polskiej, Wyższej Szkole Wojskowej, Wyższej Szkole Handlowej i Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1924–1926 odbył wraz z żoną Zofią i Kazimierzem Giżyckim jako preparatorem wiele podróży po północnej i zachodniej Afryce. Rezultatem ich wypraw były relacje reportażowe i powieści, np.: „Powieść z życia górali Wysokiego Atlasu” (Warszawa 1925), „Płomienna północ. Podróże po Afryce Północnej. Maroko” (Lwów 1926), „Pod smaganiem samumu. Podróże po Afryce Północnej. Algerja i Tunisja” (Lwów–Poznań 1926), „Niewolnicy słońca. Podróż przez zachodnią połać Afryki podzwrotnikowej” (Poznań 1927), „Wśród Czarnych” (Lwów 1927). Kolejną podróż odbył w 1930 roku do Turcji, Palestyny, Syrii, Mezopotamii i Persji. Znalazła ona echo w powieści „Gasnące ognie” (Poznań 1931).